Elke jongere die in een justitiële jeugdinrichting belandt heeft een moeder en een vader. Die ouders zijn lang niet altijd beide in beeld. Om allerlei uiteenlopende redenen zijn er veel jongeren wiens vader al langer of korter geen of nauwelijks een rol speelt in hun leven. Voor de moeders geldt dat meestal niet. Sterker, het is heel uitzonderlijk dat de moeder van de jongere geen relatie meer met haar zoon heeft.
In 2019 krijgen we vanuit een van de jeugdinrichtingen de vraag of we onze lessen reclame maken voor jezelf aan Moederdag kunnen koppelen. Nou dat doen we graag. In de loop van de jaren hebben we al heel wat jongeren horen vertellen wat hun moeder voor hen betekent. Dus wat is er mooier dan een project dat helemaal gaat over de relatie tussen moeder en zoon. Over de band die ze hebben. Over hoe moeilijk het soms is. Over de plek in het hart bij beide. Fotograaf Jaap en rapper Desmond doen de workshops. Ze bedenken samen hoe ze gaan starten. Desmond - die merendeels is opgevoed door zijn oma - vertelt over zijn moeder en hoe het is om haar te missen. Jaap neemt de jongeren mee in zijn band met zijn moeder en wat ze voor hem betekent. Het mooie is dat door bij zichzelf te beginnen de jongeren zich echt uitgenodigd voelen om ook te delen wat hun moeder voor hen betekent. Ze delen hun ervaringen. Ze vertellen over de spijt die ze hebben over wat ze hun moeder hebben aangedaan. Dat ze zich realiseren dat hun moeder zich vaak zorgen maakt om hen. En dat ze daar ook alle reden voor hebben. Het zijn verhalen over stomme keuzes en de gevolgen daarvan. Over meegesleept worden in wat je ergens niet, maar ook ergens wel wilde. En vooral over liefde. Moederliefde. Zoonliefde. Universele liefde. De openheid en kwetsbaarheid tijdens die gesprekken is bijzonder. Jaap en Desmond zien kanten van deze jongeren die je niet zo vaak ziet. En de gedichten die ze schrijven spreken voor zichzelf. Elk van hen houdt zielsveel van zijn moeder. Wil alles voor haar doen. Alles voor haar betekenen. Om goed te maken wat verkeerd ging. En vooral ook om te laten zien dat ze diep van binnen anders zijn dan veel mensen denken. Anders dan je op grond van hun fouten zou zeggen. Anders dan het beeld dat van ze bestaat. We kunnen de posters die we met ze maakten helaas niet laten zien. De jongeren vertrouwen erop dat we ons houden de afspraak die we met ze maken. De poster is voor hen - zij bepalen wat ze ermee doen. We weten zeker dat er heel wat tranen zijn gevloeid toen al die moeders de poster van hun zoon kregen. En daar zijn wij trots op, want het verdiept de verbinding en geeft hoop voor de toekomst.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurMijn naam is Melle Dotinga. Ik schrijf, dicht en verhaal. En ik help mensen, organisaties om hun echte verhaal te ontdekken en te delen. Archieven
Februari 2025
Categorieƫn |