Iedereen moet meedoen

Tijdens al die lessen en workshops die we in de afgelopen ruim 20 jaar hebben gedaan, doen we heel wat ontdekkingen. Allereerst over onszelf. Over onze misverstanden, onze vooroordelen en onze onkunde. De deelnemers zijn onze allerbeste leermeesters. Vooral van de jongeren in de justitïele jeugdinrichtingen leren we ontzetten veel.
Ze leren ons bijvoorbeeld dat vertrouwen alleen kan ontstaan als je echt bent. Gewoon jezelf. Of je nou van de straat bent of niet. Want één ding moet gezegd: de intuïtie van veel gedetineerde jongeren werkt uitstekend. Bovendien hebben ze over het algemeen weinig angst om scherpe vragen te stellen. Ons relatieve voordeel daar is meestal wel dat jongeren min of meer vrijwillig naar de workshops komen. In een situatie waar vaak spraken is van drang en dwang; van macht en onmacht is het juist fijn als je niet op basis daarvan werkt. 
Het lastige is dan wel weer dat je het helemaal van de verbinding en het vertrouwen moet hebben. Daar gaat onze aandacht dan ook altijd in eerste instantie naar uit. Daarom ook vinden het zo belangrijk dat iedereen meedoet. Dus ook de pedagogisch medewerkers van de instelling. Onze workshops zijn een perfect gelegenheid om even allemaal hetzelfde te zijn. Want zowel voor het schrijven van een gedicht als voor het poseren voor een camera moet iedereen over een drempel stappen. Als pedagogisch medewerker zou je meteen moeten begrijpen dat die workshop je een enorme kans biedt. Namelijk om even gelijk te zijn aan de jongeren. Om je te verbinden op basis van de lichte gêne die je voelt om ook zo'n gedicht te componeren. Om voor de lens van de fotograaf te staan. Om later je gedicht ook nog voor te dragen. En zo de jongeren een kijkje in jouw leven te geven.
Niet elke medewerker begrijpt dat. Jammer. Maar we zullen bij elke workshop steeds de niet-jongere (om ze zo maar eens te noemen) uitnodigen om mee te doen. Want dat schakelt gelijk. En als je je gelijken voelt wordt het een stuk eenvoudiger om je met de ander te verbinden. Daarom móet iedereen meedoen. We hebben vaak genoeg gezien wat het mooie effect daarvan is. En de niet-jongeren die daarbij waren en dus meededen, zullen dat ook niet snel vergeten. Mocht het toch wat in de vergetelheid raken dan kunnen ze altijd nog even hun poster erbij pakken. Komt alles vanzelf terug.