Hoe pak je onacceptabel gedrag aan?

De laatste dag van de eerste serie lessen in de jeugdinsteling is begonnen. Ik heb drie vormgevers uitgenodigd en die zitten met hun laptop klaar in het horecalokaal. Ze gaan samen met de jongere diens poster vormgeven. Allemaal hebben ze wat extra illustratiemateriaal in hun laptop opgeslagen. Ze kunnen namelijk niet online in de instelling vanwege allerlei veiligheidsprotocollen en -afspraken.
In het lokaal ernaast zitten de jongeren te wachten tot de aan de beurt zijn. We zitten gezellig te kletsen over van alles en nog wat. Eén jongere die niet mee wilde doen aan de lessen, maar wel erbij wilde blijven heeft hot hoogste woord. Ik heb met hem afgesproken dat hij erbij mag blijven, mits hij niet de andere lastigvalt of afleidt. En hij houdt zich aan zijn afspraak. Het blijkt dat het een rasverteller is die ook graag zijn verhalen met anderen deelt. Er wordt hard gelachen die dag.
Ik loop geregeld even het horeca-lokaal in om te kijken hoe het gaat. De vormgevers werken nauw samen met de jongeren en zijn duidelijk over mogelijkheden en onmogelijkheden. Dat levert soms even wat gesputter op, maar over het algemeen is de sfeer goed. De jongeren vinden het sowieso mega-interessant om te zien hoe 'hun' vormgever hun poster vormgeeft.
Dat is het beurt aan de groep met de jongere die me eerst nogal dwars zat en het daarna voor me opnam. Als ik na een paar minuten het lokaal in loop zie ik dat hij een bezem in zijn handen heeft. Hij staat schuin achter een van de vormgevers en probeert met de steel het slot van een kast te krijgen. Hmm. Wat te doen? Dat is natuurlijk onacceptabel gedrag. Bovendien zit de vormgever met een andere jongere te werken en ze hebben duidelijk last van het gebeuk. Tegelijkertijd weet ik dat de begeleider net op dat moment even ergens anders is. Dat mag eigenlijk niet, maar blijkbaar moet het even. Dus de vormgevers en ik zijn alleen met de groep jongeren. 
Ik besluit om het risico dan maar te nemen en spreek de jongere direct en nogal streng aan. Hij kijkt me even aan, zegt niets, geeft me de bezem en loopt naar het ander lokaal. Pff, goed afgelopen. Klaarblijkelijk heb ik de juiste toon voor hem te pakken gehad. De rest van de dag verloopt zonder noemenswaardige problemen. Voor de vormgevers is het een bijzondere en indrukwekkende ervaring. Voor de jongeren ook, horen we later. Over een paar weken zijn de posters klaar en komen we ze  brengen, zo spreken we af.